Foto door Raisa Zwart

Fulltime fotograaf worden: de droom van bijna elke parttime fotograaf. Toch? Van je hobby je werk maken is iets wat het liefst iedereen wel zou willen. Alleen wil ik het niet. Deze maand ben ik loondienst in gegaan, omdat ik dat zelf wilde, en het bevalt me ontzettend goed. Ik zal je uitleggen waarom ik deze keuze heb gemaakt.

Ik fotografeer ongeveer sinds 2008. Toen nog echt hobbymatig, vanaf 2014 werd het echt serieuzer. Ik heb er inmiddels dus al haast 10 jaar achter de camera opzitten! Als je mij vraagt wanneer ik het meeste plezier had aan het fotograferen, dan was dat misschien wel die eerste paar jaar. Of misschien de eerste jaren waarin ik wat serieuzer werd en hele toffe klussen heb mogen doen. Het was mijn passie, ik zat toen nog in die fase dat je elke voorbij huppende duif op de foto zet en elk bloemetje van dichtbij wilt vastleggen. Alles vond ik geweldig!

De tijd waar in ik het minste plezier had in fotograferen was gek genoeg in mijn meest ‘succesvolle’ jaar. Dat zet ik tussen haakjes, omdat het dus qua plezier eigenlijk helemaal niet zo succesvol was. Dat had er alles mee te maken dat fotografie mijn hobby niet meer was, maar echt mijn werk was geworden. Ik ben er achter gekomen dat die stap voor mij niet de beste is.  

Ik zat te veel thuis

Fulltime fotograaf zijn betekent niet dat je iedere dag op de meest bijzondere locaties komt en de hele tijd aan het shooten bent. Natuurlijk zijn die dagen er wel, maar 70% van de tijd zit je gewoon thuis, achter je bureau. In je eentje, terwijl de rest op kantoor zit. Ik miste de afwisseling van omgevingen heel erg. Lekker ‘s morgens naar je werk en dan ‘s avonds op de bank ploffen na een lange dag. Dat gevoel heb je niet als je de gehele dag al op de bank hebt gezeten!

Ik miste collega’s

Collega’s zijn natuurlijk niet altijd een zegen, je kiest ze immers niet zelf uit, maar over het algemeen vind ik werken met collega’s heel gezellig. Je kunt altijd overleggen, elkaars hulp vragen, dingen van elkaar leren, sparren, met z’n allen echt iets neerzetten. Als fotograaf sta je er toch eigenlijk altijd alleen voor. Ik zit wel in een hele leuke fotografen groep en heb heel veel connecties, dus als er iets aan de hand is dan heb ik ontzettend veel aan mijn lieve collega’s. Yvette Baur en Juliette Fotografie hebben bijvoorbeeld mij uit de brand geholpen door wat bruiloften van me over te nemen. Ontzettend fijn! Maar toch sta je er in de dagelijkse werkzaamheden alleen voor, en kun je nooit iets doorgeven aan een ander, of even overleggen als het even niet lukt.

Je moet ook minder leuke klussen doen

Als je moet leven van je fotografie, dan zul je niet alleen maar de leukste klussen moeten aannemen. Die zijn er immers niet altijd genoeg. Je zult dus ook dingen moeten doen die je misschien wat minder leuk vindt. Dat is iets wat erbij hoort, maar waar ik echt van baalde. Dat haalde voor mij echt een stuk plezier weg van het fotograferen.

Je moet altijd door

Als je van je fotografie moet leven, kun je natuurlijk niet zeggen ‘nou, vandaag heb ik even geen zin hoor’. Het is je hobby niet meer, maar je werk! Je kunt het dus niet alleen maar doen als je er zin in hebt. Dat zorgde ervoor dat ik eigenlijk nooit meer in mijn vrije tijd fotografeerde, want tegen het einde van de week had ik niet zo’n behoefte meer om nog meer foto’s te maken. Ik kon me niet eens meer herinneren wanneer ik voor het laatst iets had gefotografeerd zonder dat ik ervoor betaald kreeg.

Ik voelde te veel druk

Dit is natuurlijk een persoonlijk dingetje, maar ik ervoer best veel druk. Ik wilde altijd op mijn best presteren, wilde ook nog 2 blogs per week plaatsen, elke dag iets op sociaal media.. Want stel dat het werk ineens op hield, dan had ik een probleem! Dan had ik geen inkomen meer.

Parttime fotograaf zijn maakt mij wél gelukkig

Inmiddels heb ik er dus voor gekozen om parttime fotograaf te blijven. Fotografie is een deel van mij en dat ga ik echt nooit kunnen stoppen. Maar door het kleiner te maken maak ik het makkelijker voor mezelf en voel ik me ook weer méér dan alleen ‘de fotograaf’. Ik kan zo ook weer tijd besteden aan andere hobby’s en werk wat ik ook graag doe: bezig zijn met design. Als ik eens geen zin heb om fotoshoots te doen, dan hoeft het lekker niet! En omdat ik minder fotografeer, heb ik ook weer veel vaker zin om de camera op te pakken.

Ik ben dan misschien mijn fulltime baan kwijt, maar ik heb mijn hobby weer terug!

Wil jij fulltime fotograaf worden?

Ik ben heel benieuwd naar jullie. Wil jij fulltime fotograaf worden? Hoe deel jij je leven nu in en ben je daar tevreden over?