Alexandra Jaye Conder vond iets van de foto’s die voor haar bruiloft zijn geschoten, en deelde dat op TikTok. En na een week ging ze gigantisch viral, raakte alle bruidsfotografen in paniek en is er een nieuwe gate geboren.

What happened?!

Het Sepia Bride drama uitgelegd

Het begon allemaal toen Alexandra een TikTok filmpje maakte over de foto’s van haar bruiloft. Ze had Hannah Elise Photo ingeschakeld voor haar bruidsfoto’s, want ze was verliefd op de ‘golden glow’ die Hannah in haar foto’s gebruikt.

Alexendra was aanvankelijk mega blij met haar foto’s toen ze ze ontving: “I was beaming with excitement!”. Maar een paar weken later besloot ze de foto’s wat verder te analyseren, en begonnen er dingen op te vallen.

Ze vond dat haar make-up er veel slechter uit zag op de foto’s dan het in het echt deed, haar tanden leken geel, de blauwe oceaan was meer wit geworden en het groene gras had een geel/bruine tint.

Ze benaderde de fotograaf en gaf aan dat ze de foto’s toch niet mooi vond. Haar uiteindelijke wens was om de RAW foto’s te ontvangen, zodat ze deze zelf kon editen. De fotografe weigerde dat, door te benoemen dat ze volgens haar eigen stijl gefotografeerd had en dat ze achter haar eigen beelden stond. 

De conclusie, na veel gefrustreerd contact over en weer, is dat de fotografe dreigde een rechtszaak tegen Alexandra aan te spannen, en Alexandra zich genoodzaakt voelde haar hele verhaal op TikTok te delen.

“Imagine paying almost 8,000 dollars for a wedding photographer and when you raise your concerns, they threaten to sue you for slander if you spoke your truth,” 

• Aldus Alexandra.

(Om te verhelderen, je kunt dus geen rechtszaak aanspannen tegen iemand die zijn/haar mening geeft. Ook niet in Amerika.)

Klant VS fotograaf: Wie heeft gelijk?

De reden dat deze hele ‘gate’ zo viral ging omdat het alle angsten van een bruidsfotograaf gigantisch uitvergroot: een ontevreden klant, die je niet blij kunt maken, die zijn/haar onvrede vervolgens uit in het openbaar. 

Zoals in de meeste situaties met ontevreden klanten hebben beide kanten nuance, en kan ik me beide standpunten voorstellen.

Waar heeft Alexandra gelijk?

Laat ik beginnen met het feit dat iemand die 29 (!) TikTok video’s maakt over haar onvrede over haar bruidsfoto’s wellicht niet iemand zou zijn die ik in mijn vriendengroep zou willen hebben. Likeability staat op 0, laten we daar mee beginnen.

Ik heb de lijst gezien waar ze mee aankwam bij de fotograaf, en die ging niet alleen over de algehele edit-stijl, maar ook over vele hyper-specifieke details. Haar make-up, haar ogen, haar wallen, nogmaals haar make-up… De belangrijkste was het tellen van de foto’s waarbij haar man telkens met zijn ogen kneep – want het licht was te fel en ‘de fotograaf had dan een andere locatie moeten uitkiezen’.

Mind you, het bruidspaar koos voor een buitenbruiloft in Mexico, op klaarlichte dag, op een bewolkte dag waarbij de lucht één grote softbox was. Dan gaat er met ogen geknepen worden, want dat is menselijk. Het is niet aan de fotograaf om dat te voorkomen tijdens een bruiloft. 

Zodra je als fotograaf een lijst ontvangt met dit soort details, dan weet je eigenlijk al dat je verloren hebt. Dan zit je in een ander level van ontevredenheid, en hier kom je zelden nog uit.

Zeker als de details gaan over uiterlijkheden als wallen en hoe de make-up eruit ziet, is dat voor mij vaak een hint dat het niet zo zeer om de fotograaf gaat, maar vooral over hoe ontevreden ze wellicht zijn over hoe ze er zelf op staan. 

Ze kwam hier ook pas mee een maand NA het aanleveren van de foto’s. Tot die tijd was ze ‘beaming with excitement‘.

Nu is Alexandra zelf make-up artist en heeft ze veel tijd en energie in haar make-up gestoken. Ze zegt ook dat ze veel andere artists naar de foto’s heeft laten kijken. Wellicht dat een van hen opgemerkt heeft dat haar make-up er niet overal goed uit ziet, en heeft Alexandra dat direct geweten aan de fotograaf en begon ze toen anders te kijken naar de beelden.

De sepia-edit

Daarnaast was haar grootste punt de ‘sepia edit’. Ze vond dat alles viezig geel leek, in plaats van helder blauw (het zeewater) en frisgroen (het gras en bomen eromheen). En hier moet ik haar dan wellicht een klein beetje gelijk geven.

Als je het mij vraagt lijken de bladeren inderdaad allemaal dor en uitgedroogd door de gele tint, is er van de blauwe zee nog weinig terug te zien en heeft haar haar een kopertint gekregen in plaats van haar eigen bruine kleur. Ik vind het ook niet zo mooi, dus ik snap Alexendra. 

Je kiest geen locatie aan zee uit om vervolgens niets meer van de zee te zien. En je laat je haar ook niet voor niets voor heel veel geld een specifieke tint bruin verven om het vervolgens te zien veranderen in rood.

Maar ik heb dan ook geen ‘golden glow’ fotografe uitgekozen voor mijn bruiloft.

De edit-stijl van de fotografe is echt exact hetzelfde in deze foto’s als in de rest van haar portfolio. Ik durf te zeggen dat het precies dezelfde preset is die ze heeft gebruikt.

Dus ja. Ze kreeg waar ze voor gekozen had, niet zeuren, dan had je een andere stijl moeten uitkiezen.

Of ligt het toch anders?

Heeft de fotografe gelijk?

De fotografe heeft aangegeven dat haar edit-stijl hetzelfde was als altijd, dat ze achter haar foto’s stond, en dat ze geboekt is voor deze stijl.  De bruid wist waar ze voor koos, dus dat was dat.

Zit zeker wat in.

Maaaaaaar, wist de bruid dat wel echt?

In het portfolio van de fotografe zie je dat ze vooral op het strand werkt. Logisch, want dan komen de warme, ‘golden glow’ edits goed tot hun recht. Haar preset is gemaakt voor deze setting, en dat zie je.

Het bruidspaar heeft veel foto’s laten maken in een hele andere omgeving, met heel veel groen gras en bomen. Laat dat nou net niét dezelfde setting zijn als het grootste gedeelte van Hannah’s portfolio. Dit is als fotograaf het moment om je klanten te vertellen dat het eindresultaat niet alleen van jou afhangt, maar ook grotendeels aan de gekozen locatie, kleding en het licht te wijten is. Alles moet samenkomen voor zo’n perfect ‘golden glow’ resultaat. Maakt het bruidspaar bepaalde keuzes, dan komt het eindresultaat er anders uit te zien.

Of ze dit zo gecommuniceerd heeft, dat weten wij natuurlijk niet.

Waarom een preset nooit een automatisch filter moet worden

Presets staan er om bekend om je edit-tijd drastisch te kunnen verkorten. Je seleceert je hele galerij, knalt jouw preset erop, en klaar ben je! Toch?

Mwah. Als het goed is niet helemaal.

Ik werk meestal bij elke setting met een net andere versie van mijn preset. Zijn we iets opgeschoven en is het licht of de locatie veranderd? Dan pas ik mijn preset aan.

Mijn light & airy preset werkt perfect met tegenlicht en een lichte omgeving. Werken we ook even in het bos met veel groen, op klaarlichte dag, zonder tegenlicht? Dan zal ik toch mijn edit flink aan moeten passen om nog tot een sort of light & airy resultaat te komen. 

En daar is het denk ik fout gegaan. De preset werkt volgens Alexandra gewoon totaal niet op de door hun gekozen locatie, en wat mij betreft heeft ze daar gelijk in.

Daar staat tegenover dat Alexandra de hele eerste maand wél heel erg blij was, ze haar huis ook heeft volgehangen met talloze grote afdrukken van hun grote dag, en de lijst met plotselinge aanpassingen wel héél erg lang was. Tel daar de onsympathieke video-serie bij op en ik begrijp ook dat Hannah deze bruid niet te veel tegemoet wilde komen.

Wat kunnen wij als fotografen hiervan leren?

Paniek alom in de bruidsfotografie community tijdens deze gate, want je zou het meemaken, zo’n horror bride. Help, hoe voorkom je dat je hiermee te maken krijgt?!

Helemaal voorkomen doe je het denk ik nooit. Het is mij ook eens gebeurd, en ja, het is ongelooflijk stressvol en naar voor alle partijen. Een bruiloft is zo’n grote dag, daar hangen zo veel verwachtingen aan vast, dat maakt het een ontzettend moeilijk en spannend vak.

Verwachtingsmanagement is denk ik dan ook key. Had de bruid van tevoren geweten dat haar gekozen bruidslocatie wellicht geen goede match was bij de stijl van de fotografe, hadden er veel meer opties geweest. Een andere locatie, een kleine edit-aanpassing van de fotograaf, een hele andere fotograaf…

Het volgen van trends als fotograaf is hierbij ook belangrijk. Je kiest je bruidsfotograaf vaak 1 a 1,5 jaar van te voren. Is jouw stijl erg gebaseerd op de huidige trends (zoals de bruine, beige tinten) dan kan het zo zijn dat die stijl tegen de tijd van de bruiloft alweer wat minder bevalt. Trendgevoelige edits zijn minder tijdloos, en dat kan voor dit soort situaties zorgen. 

Daarnaast probeer ik als fotograaf nooit te vergeten dat ik een service lever. Ik word ingehuurd om de mooiste herinneringen van mensen vast te leggen, op een manier waar zij blij van worden en blijven. Natuurlijk, ik zet daar voorwaarden aan vast, maar het uiteindelijke doel is een blije klant.

Moet ik daar soms mijn eigen stijl iets voor aanpassen of wat extra uren voor maken (tegen vergoeding), dan is dat zo. Zij blij, ik daardoor ook blij, en door.

Maar soms voel je op een bepaald moment dat er grenzen overschreden worden en dat we van ‘terechte kritiekpunten’ verschuiven naar ‘mierenneuken’ en dat is het moment dat beiden kanten verloren hebben en het vaak niet meer goed komt. En ik geloof dat dat hier al vrij snel gebeurd is.

Hoe denk jij erover?

Ik ben vooral benieuwd naar jouw mening over de hele sepia bride gate. Aan wiens kant sta jij? Hoe denk jij erover? Hoe had jij dit aangepakt?