We zijn inmiddels 3 maanden verder en ik heb alles wat beter op een rijtje. Om weer even wat overzicht te krijgen zet ik hier even alles op een rijtje. Hoe gaat het nu met me, en wat ga ik nu de rest van het jaar?

Hoe gaat het?

Dit is een vraag die ik de afgelopen tijd heel vaak heb gekregen. Logisch natuurlijk ook! Ik heb van heel veel van jullie persoonlijke berichten gekregen en dat vind ik super lief! Dankjewel daarvoor.

Ik ben dus nu zo’n 3 maanden thuis en heb een aantal sessies bij de psycholoog gehad. Gelukkig kan ik wel zeggen dat het beter gaat als dat het 3 maanden geleden ging. De paniek is gezakt en ik heb weer wat meer overzicht in mijn hoofd en alles wat ik doe. Er is wat rust gekomen, en dat is wel heel erg fijn!

Echt ‘goed’ kan ik nog niet echt zeggen, maar dat is ook niet zo gek. Het gaat met heel veel ups en downs. Soms gaat het dagen zo goed dat ik denk dat er niets meer aan de hand is, en dan kan het daarna een paar dagen toch weer volledig omslaan en schiet ik in de stress bij elke mail. Eerst kwam dit elke keer als een flinke klap, maar inmiddels heb ik van velen van jullie gehoord dat dit iets is wat er echt bij hoort.

Kan ik alweer werken?

Je merkt misschien al dat ik wat meer begin te posten op Facebook en Instagram. Ik ben nu in overleg met de psycholoog begonnen met reïntegreren in mijn eigen bedrijf. Dat is best lastig, want normaal doe je dat volgens bepaalde stappen samen met een bedrijfsarts, maar met een eigen onderneming is dat natuurlijk helemaal anders. We hebben afgesproken dat ik nu begin met 2 uurtjes werken, op één dag in de week die ik zelf uit kies. Twee uur is natuurlijk heel weinig, en ik vind het nog best frustrerend. Ik doe nu in één maand wat ik normaal gesproken in één dag doe. Het langzame tempo vind ik lastig en ik ben soms best wel met mezelf in gevecht om evenwicht te vinden. Ik doe heel snel te veel en merk dat dan direct weer. Gelukkig gaat dat wel steeds beter.

Mijn mail beantwoord ik dus ook maar één keer per week. Als je dus even geen antwoord krijgt, dan weet je waar het aan ligt. Ik lees het dus wel, alleen een stuk minder vaak.

Het grote geheime project

Zoals ik al noemde werk ik voorlopig even twee uurtjes in de week. In deze twee uurtjes werk ik eigenlijk aan één enkel project. Dit project is hét ‘geheime’ project waar ik het al vaker over heb gehad. Het was al bijna klaar voor mijn burn-out godzijdank, dus ik hoef enkel nog wat details uit te werken. Dit kan ik nu heel langzaam weer op gaan pakken en rustig op mijn eigen tempo doen.

Binnenkort mag ik jullie er eindelijk alles over vertellen!  De timing is heel erg raar en niet ideaal, ik had zelf gewild dat het allemaal iets anders zou lopen en baal er heel erg van, maar het is echt iets wat me nog wél energie geeft en mijn grote droom is en daarom wilde ik er toch per se mee door gaan. Ik ben super benieuwd wat jullie er van vinden, sommigen hebben het stiekem al geraden 😉

Fotoshoots

Wat ik verder ga doen, dat weet ik nog niet zo goed. Dat ligt er aan hoe het opbouwen met de uren gaat. In twee uur kun je natuurlijk niet zo heel erg veel doen, en ik probeer ervoor te waken dat ik to-do lijstjes aan het maken ben in mijn hoofd. Op dit moment merk ik dat die 2 uur per week even goed is zo, en fotoshoots zijn nu ook echt nog te veel druk. Ik ga dus waarschijnlijk het prachtige herfstseizoen missen, wat ik wel jammer vind. Maar volgend jaar weer een herfst 😉 Ik zal in elk geval zeer waarschijnlijk de rest van 2017 geen opdrachten kunnen doen..

Dat is dus even in het kort hoe alles er nu voor staat. Ik zou het liefst alle gave projecten die ik op mijn lijstje heb en al jullie leuke shoot ideeën willen uitwerken, maar het kan gewoon echt even niet. Ik hoop, dat als ik nu goed naar mezelf luister, ik in 2018 weer kan knallen.

Nogmaals bedankt voor alle lieve berichtjes!