Ik krijg heel vaak de vraag “Hoe ben je gekomen waar je nu bent?” en “Hoe ben je begonnen?”. Ik heb er zo’n 5 jaar over gedaan om te komen waar ik nu ben, en ik wil nog veel en veel verder komen. Het was een beetje raar om dit te schrijven, want nou ja. Zo bijzonder is het nou allemaal ook weer niet en het voelt een beetje gek zo’n heel verhaal over jezelf te schrijven. Maar de vraag bleef maar terug komen dus ik ben mijn archieven in gedoken en toen vond ik het toch ook wel weer leuk om al mijn oude foto’s te zien. Dus in deze terug-kijk week ga ik jullie vertellen hoe ik begonnen ben! (Wees gewaarschuwd, het is een lang verhaal!)

Ik begon in 2009 met foto’s maken. Mijn vader had een spiegelreflex met kitlens liggen voor zijn werk, en die vond ik wel interessant. Ik besloot wat foto’s te maken van mijn beste vriendinnetje en haar verzorgpony. Met een kitlens was dat natuurlijk wel een uitdaging, en lekker op de automatische stand, maar ik vond het prachtig.
Mijn vriendinnetje ook natuurlijk, dus binnen de kortste keren waren wij telkens in het bos en op de weides te vinden. Ik had het helemaal te pakken.

Ik zag al die ‘grote’ fotografen altijd met een logootje op hun foto’s, dus dat moest ik ook! Geen idee hoe ik het destijds voor elkaar kreeg, ik denk met Picnik wat toen nog bestond (de voorganger van picmonkey). En zodra mensen in de buurt doorkrijgen dat je foto’s maakt heb je ineens heel veel vrienden. Iedereen wilde foto’s van zijn en haar paard, en ik wilde maar al te graag bij iedereen langs en bij iedereen mee. Ik was lekker aan het oefenen!

Ik merkte dat ik het toch wel heel erg leuk vond en begon een klein beetje geld te vragen. Ik geloof dat ik met 15 euro begon. Ik maakte een eigen site bij weebly en zette daar mijn foto’s op.
Ik maakte af en toe wat foto’s in de buurt van mensen met hun paarden, en was verder lekker bezig met plantjes en bloemetjes. Instellingen dacht ik nog niet echt over na, pas in 2011 haalde ik hem voor het eerst van de automatische stand af. En dat was om hem op de sportstand te zetten. Kun je nagaan. Nee, ik was nog niet echt serieus bezig!

In 2011 vond er een omslag plaats. We gingen naar Amerika op vakantie, en daar moest ik natuurlijk wel even goeie foto’s gaan schieten, want zo vaak kom je niet in Amerika. Ik vond dat ik een telelens nodig had, dus die kwam er. Mijn eerste aankoop! Ook een oud statief kwam uit de kast, want nu moest het gebeuren. Ik bedacht een nieuw logo voor op mijn foto’s, bedacht er nog een, en nog een nieuwe. Lekker bezig met naamsherkenning, haha.

In dit jaar ontstonden ook de foto meetings op bokt. Ik ging op mijn eerste meeting en vond het geweldig. De ideale manier om een écht portfolio op te bouwen, want dat ontbrak nog een beetje.

Op vakantie heb ik heel veel in de landschapstand of portretstand geschoten, en ik ben nog steeds stom verbaasd hoe ik ooit meer dan fatsoenlijke foto’s heb kunnen maken. Ik ben nog steeds echt trots op de foto’s die ik destijds gemaakt heb, maar ik had nog amper een benul van wat ik aan het doen was.

Maar daarna had ik wel echt de smaak te pakken, als een gek ging ik op internet zoeken naar ALLES wat ik moest weten. Ik heb honderden sites gezien, tientallen boeken als een gek doorgelezen en allerlei YouTube filmpjes bekeken. En toen wist ik het. Ik wilde naar de Foto Academie.
Ik kreeg mijn Havo-diploma en besloot een tussenjaar in de lassen om de basisopleiding van de Foto Academie te beginnen. Daar kwam ik als 18-jarige tussen een groep van volwassenen terecht, gemiddelde leeftijd van 40, en dat was best spannend. Kon ik dit wel? Was ik niet veel te jong? Schatte ik mezelf niet veel te hoog in?
Ik voelde me wel een beetje stom met mijn oude Sony, dus ik vond dat ik een nieuwe camera nodig had, een waarmee ik meer mogelijkheden zou hebben. Ik werkte dat tussenjaar bij de Dekamarkt, en met dat geld kocht ik mijn eerste eigen camera, de Canon 650D! Ik kocht er een telelens en een kitlensje bij en trots begon ik aan de Foto Academie.

De Foto Academie was een hele ervaring. Technisch was het nog flink lastig, met allerlei reken rijtjes en belichtingsregels en grijskaarten waar ik niet van hield. De opdrachten hebben me wel ontzettend uit mijn comfort-zone gehaald, iets waar ik onwijs blij mee ben. Voor onze eindopracht mochten we namelijk helemaal los gaan, en ik had op internet wel eens levitation foto’s zien. Dat wilde ik ook wel. Zonder pardon zei ik tegen mijn leraar dat ik dat ging doen. Een serie van 10 foto’s, helemaal uitgewerkt met storyboard en al, met een maand zou het af zijn.
Nu ik terug kijk leek ik wel gek, ik had geen eens photoshop, nog NOOIT met een echt bewerkinsgprogramma gewerkt, nog nooit met menselijke modellen gewerkt, en ik wilde een levitation serie afleveren. Ze zullen wel gedacht hebben.
Maar ik deed het. Ik probeerde van alles, wist Photoshop op mijn computer te krijgen, en daar ging ik. Met YouTube filmpjes ernaast bracht ik mijn levitation ideetjes tot leven en ik was echt trots op mezelf dat ik dat helemaal in mijn eentje voor elkaar had gekregen. Mijn cijfer voor de opdracht was een 9,5. Iets wat ik nooit had verwacht, omdat mijn stijl foto’s niet geheel die van de Foto Academie was. Nog steeds ben ik onwijs trots op dat cijfer!

Ook liep ik fotomeetings af. Van de een naar de ander, dieren en mensen, mijn portfolio kreeg een gigantische boost. Ik kreeg boekingen en verhoogde mijn prijs in een klap naar 40 euro. Ook begon ik een fotografie Facebook pagina, waar ik al mijn shoots liet zien.

Het eerste deel van 2013, nog mijn tussenjaar, ging ik los. Voornamelijk financieel. We zouden die zomer naar Zuid-Afrika gaan, en ja. Dan moet je een 500mm telelens. Zo makkelijk ben ik. Dus extra hard werken, en daar ging ik dan, als 19-jarige naar de foto winkel om eruit te komen met een enorm gevaarte van 1200 euro. Ik had gelezen over filters, en toen kwam de filterdag in Cameraland. Aanbiedingen! Ik besloot maar meteen wat filters te kopen, zo goedkoop vind je ze nooit meer. De maand erna was het macro dag, en toen waren de tussenringen in de aanbieding. Dus daar ging ik weer! Nu pastte alles wat ik had niet meer in mijn tas, dus dan ook maar een nieuwe tas. En toen was ik blut.

Gelukkig gingen mijn boekingen steeds beter nu ik aan zoveel meetings mee had gedaan dat mensen op Bokt mijn werk begonnen te herkennen. Mede omdat ik besloot dat ik iets anders moest doen. Mijn werk leek heel erg op het werk van honderden andere fotografen. Ik wilde iets anders en ging aan de slag met kleuren en verlooplagen. Dat gaf mijn foto’s een uniek tintje dat mensen herkende. Als ik er nu op terug kijk zag het er belachelijk uit en snap ik niet dat mensen het mooi vonden, maar het hielp! Het zette me een klein beetje op de kaart, en ik kreeg meer en meer boekingen. Mijn prijs verhoogde ik naar 60 euro.

Zuid-Afrika was geweldig, ik kende intussen alle ins en outs van mijn camera door mijn fotografie-tutorials-op-internet-verslaving en de automatische stand heb ik nooit meer aangeraakt op mijn Canon 650D. Ik werkte met filters, lange sluitertijden, maakte mijn eerste sterrenfotos, ging op 5 uur op voor zonsopgangen, ik genoot. Tijdens deze vakantie heb ik echt besloten dat ik dit de rest van mijn leven wilde doen en hier heel hard voor ging werken.

Toen begon ik aan mijn studie, Communicatie en Multimedia Design! “Daar gaat mijn fotografie-leven,” dacht ik. “nooit meer tijd voor iets anders dan school”. Maar het tegenovergestelde was waar. In oktober moesten we een extra activiteit buiten school kiezen om punten te verdienen. Ik koos voor het blog programma, waarbij je 3 maanden lang moest bloggen. Ik startte mijn blog en had GEEN idee dat dit eruit zou komen. Ik verwachtte een paar bezoekers per dag, mijn ouders, opa en oma en dan misschien een verdwaalde bokker die per ongeluk op mijn onderschrift had geklikt. Maar mensen keken! Mensen lazen! Ik vond het zo leuk dat ik meteen besloot niet meer te stoppen, en toen is het gewoon zo hard gegaan.

Tsja, waar moet ik beginnen. Ik kocht een 50mm f/1.8 en de 70-200mm f/2.8, die mijn foto’s meteen verbeterde in kwaliteit. Ik kreeg steeds meer boekingen, zo ontzettend veel lieve en leuke berichtjes. Ik meldde me aan om blogger te worden voor Zoom.nl en DeFotoblogger.nl, en werd bij beiden uitgekozen! Ik solliciteerde en kreeg de baan als fotobewerker voor een kinderfotografe. Ik won 3x een fotowedstrijd met ontzettend gave prijzen en was meer dan ooit bezig met fotografie. Ideeën als workshops begonnen te spelen in mijn hoofd, en ik heb nooit zoveel shoots gedaan als dit jaar.

En toen kwam de opdracht om InDesign te leren kennen. Ik besloot als eindopdracht een tijdschrift te maken. Na een online cursus InDesign te hebben gevolgd liet ik het resultaat zien. En jullie wilde hem kopen! Ik kreeg berichtjes of ik niet een eigen tijdschrift kon maken, een soort gids. En ik vond dat zó leuk! Een klein feitje, toen ik 13 was had ik samen met een vriendinnetje een eigen tijdschrift wat we elke maand uitgaven. Dit was gewoon een soort 2.0 versie hiervan! Ik maakte plannen en ideeën, en wachtte tot de zomervakantie. Toen begon ik als een malle met schrijven en voor ik het wist lag hij daar, gedrukt en klaar om verstuurd te worden. Intussen kreeg ik in deze vakantie meer opdrachten dan ooit en ben ik nog steeds door het dolle heen over hoe dit allemaal gekomen is en hoe ik ineens inkomsten heb van mijn fotografie.

Sinds ik blog heb ik nog zo ongelooflijk veel geleerd wat fotografie betreft. Voor mijn tutorials zoek ik natuurlijk alles 3x na, en verzamel ik allerlei extra informatie waar ik nog zo veel van op steek. De keuze om te gaan bloggen was een van de leukste dingen die ik ooit heb gedaan. Deze zomer heb ik nog meer fotoshoots gedaan en een paar weken terug mijn eerste workshopje gegeven.

Ik heb geen idee wat er volgend jaar gaat komen, maar ik hoop net zoveel als dit jaar mij tot nu al heeft gebracht. Maar als ik het kan, kan jij het ook!

Mijn tips voor jou om meer te worden dan hobby fotograaf:

1. Maak veel foto’s, heel veel foto’s. Van oefenen leer je, en ookal begin je gewoon gratis, oefenen oefenen oefenen! Nodig je vriendin uit, je familie, iedereen die foto’s van zichzelf wil, bij elke fotoshoot kun jij oefenen met de instellingen en je camera.
2. Ga naar fotomeetings. Deze worden vanuit Bokt.nl georganiseerd maar je kunt ook zelf iets organiseren. Ga lekker aan de slag met een groepje modellen en vraag hier nog even geen geld voor. Zo kun je een uitgebreid portfolio opbouwen met heel veel verschillende modellen, op 1 dag. En het mooie is, mensen zien je foto’s overal voorbij komen en leren je naam kennen!
3. Maak een Facebook pagina pas aan als je kwalitatief goede foto’s kan laten zien. Het is belangrijk om meteen een goede binnenkomer te maken!
4. Maak ook pas een website aan als je een aardig portfolio hebt en je zeker weet dat je wat geld kunt vragen voor je foto’s.
5. Volg workshops, lees boeken, kijk YouTube filmpjes, leer jezelf alles over fotografie!
6. Investeer in je fotografie. Als je écht wil dan kost het tijd, en geld. Als je wat verder wil in de fotografie is het op een zeker moment nodig te investeren in goede apparatuur, en helaas zit daar een prijskaartje aan.
7. Handig trucje, heb je een fotoshoot gehad en zet je de foto’s online, tag dan de modellen in de foto’s. Zo zien alle vrienden van het model alle foto’s ook meteen en dat zorgt vaak voor nog veel meer likes.
8. En de aller belangrijkste tip: Zorg dat je iets hebt wat niemand anders heeft. Er zijn tegenwoordig miljoenen mensen die fotograferen, waarvan een hele hoop beter fotografeert dan ik en de meeste mensen. Dus je moet ervoor zorgen dat je uniek bent. Hoe, dat maakt niet uit. Maar zorg dat je iets hebt waarvoor mensen echt naar jou toe moeten komen omdat bijna geen enkele andere fotograaf dat biedt.

Ik hoop dat jullie het leuk vonden om te lezen en om te zien hoe ik bezig was toen ik nog als meisje van 15 zonder Photoshop mijn foto’s maakte en ‘bekend’ wilde worden. Ik had nooit gedacht met 5 jaar mijn eigen tijdschrift uit te kunnen geven, en ben onwijs blij met de kansen die mij aangeboden zijn en alle lieve reacties van iedereen. Dankjulliewel!